Hoe valt zoiets goed te praten of zelfs maar uit te leggen? Eerlijk ervoor uitkomen lijkt me de enige optie, dus daar gaat ie: ik heb gejokt tegen jullie. Niet bewust, maar ik kan niet ontkennen dat ik niet de hele waarheid verteld heb gisteren. Anders dan het aanbieden van mijn nederige excuses kan ik niet doen, in de hoop dat u die accepteert.
Wat is het geval? Zei ik gisteren nog dat er hier maar weinig diersoorten zitten (Zuidpooljager, Keizerspinguïn, Snow Petrel, Antarctische Dwergvinvis en Orka – meer zit er écht niet zei ik nog in een overmoedige bui), moet ik vandaag bakzeil halen. Er zit wél meer. Maar niet alleen zit er meer, we hadden dat zelfs éérgisteren al gezien. In een zeer langdurige vlaag van incompetentie is het kwartje echter gisteravond laat pas gevallen…..
Twee dagen terug zagen we honderden Orka’s, maar pas nadat ik het blog voor die dag al verstuurd had, dus gisteren schreef ik daar pas over. Tussen al die Orka’s zag Ken (ja, hij weer) een groep andere dieren zwemmen. Plichtsgetrouw als hij is, kwam Ken dat netjes melden. Na een snelle blik op de groep was mijn reactie “rare beesten, lijken me op het eerste gezicht Dwergvinvissen, maar ik heb dit gedrag nog nooit gezien van Dwergvinvissen en ook nog nooit zoveel Dwergvinvissen bij elkaar gezien”, waarna ik mijn kijker rap weer op de Orka’s richtte.
Want die Orka’s die waren zo ontzettend übergaaf; zo ontzettend veel en zo dichtbij. Dat en alleen dat was mijn volledige aandacht waard, niet een groepje van een stuk of 10 Dwergvinvissen. Uitgemaakte zaak, volkomen logisch en duidelijk.
Tot gisteravond. We zaten al aan het diner toen Arjen naar binnen kwam gesneld en mij vertelde dat ik als de sodemieter naar buiten moest omdat hij meerdere soorten walvissen bij elkaar had gezien en dat het niet alleen Orka’s en Dwergvinvissen waren, maar ook nog een andere soort. Als Arjen dat komt vertellen, hoef je niet na te denken, je staat op, waarschuwt Alice en Ken en je snelt naar het dek. In je hemdsmouwen, dan pas beseffend dat je diep in de Ross’ Zee zit en het hier op een mooie dag als vandaag gewoon min 12 is…..
Na wat speurwerk concluderen we dat de onbekende beesten al weer weg zijn. Arjen heeft een paar verre foto’s weten te maken en samen met zijn beschrijving (groot, lang, zwart en alleen hun kop kwam boven water) weten u en ik meteen genoeg: Arnoux’s Beaked Whale. De soort die tijdens de Atlantic Odyssey van 2013 op schandalige wijze bij veel mensen door de neus geboord is door een gids die de soort wel zag, maar niet meldde. Die soort dus. Die zit hier wel en dat wist ik. Op dat moment wist ik ook dat Arjen (die de foto’s had en ons kwam waarschuwen dat er iets anders zat) de soort wel had gezien en wij niet. Gefeliciteerd Arjen, jammer voor ons.
Na het diner gaan we traditiegetrouw nog even naar de brug waar ik dit keer in gesprek raak met de kapitein. Dit is zijn eerste reis als kapitein op dit schip, maar het is een zeer ervaren man. De beste man heeft begrepen dat ik op het gebied van walvissen wel de nodige ervaring heb en tijdens het gesprek zegt hij dat hij de avond ervoor toch zo iets raars heeft gezien. “Verschillende zwarte Duitse (dat zei hij echt!) onderzeeërs die aan de rand van het ijs boven het water uitkomen en weer onderduiken.” Ook nu weten u en ik meteen weer genoeg: ook hij beschrijft Arnoux’s Beaked Whale!
Om hem te laten zien wat hij gezien heeft pak ik het boek “Whales, dolphins and other marine mammals” dat standaard binnen handbereik ligt op de brug. Tijdens het doorlezen van de gegevens van Arnoux’s Beaked Whale stort mijn wereld bijna in. Niet alleen besef ik dat die rare beesten die Ken twee dagen geleden ontdekte ook Arnoux’s Beaked Whales waren, niet alleen besef ik dat de eer daarmee wéér in Belgié ligt, maar belangrijker nog: ik besef ook dat ik tegen u gejokt heb.
Er zitten hier wel degelijk meer soorten dan ik eergisteren vermeldde. Maar minstens zo belangrijk: iedereen die twee dagen geleden tijdens ’s werelds grootste Orka show (laat ik daarbij op het einde van deze blogentry nog even flink sneren naar helleholen als Dolfinarium, Seaworld en dat monsterlijke park waar men Orka Morgan naar toe heeft verbannen om voor eeuwig kunstjes te vertonen aan simpele zielen – Orka’s en alle andere zeezoogdieren dient men in het wild en op zee te zien, niet in een veredeld circus dat in de naam der wetenschap allerlei dieren diep ongelukkkig maakt; kijkt u vooral ook naar de documentaire “Black Fish”, onder andere te bekijken op Netflix) op de brug stond, heeft niet alleen tot in de diepste vezel van zijn of haar lijf kunnen genieten van honderden Orka’s, maar heeft Arnoux’s Beaked Whales kunnen zien.
Waarvan akte!
Vanaf de Ross’ Ice Shelf bij Antarctica,
Pieter van der Luit
Vorige blogentry – volgende blogentry
Zelf een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.
Er zijn ook expeditiecruises zónder sneeuw en ijs:
Bekijk de West Africa Pelagic