De afsluiting
Mocht u ooit eens een expeditiecruise naar Antarctica overwegen, plan dan zeker ook enkele dagen Ushuaia in. De stad en omgeving heeft veel te bieden en leent zich dus uitstekend voor een heerlijk voorafje of een welverdiend toetje van een reis per expeditieschip.
Voor de groep betekende het dat laatste en de manier waarop het toetje werd geconsumeerd was voor iedereen anders. De één had er nog geen genoeg van en ging meteen een volgend schip op voor een korte excursie naar een van de eilandjes in het Beaglekanaal, de ander huurde een auto en vertrok naar het nationaal park Tierra del Fuego dat direct aan Ushuaia grenst. Het grootste gedeelte van de groep koos er echter voor om met mij de stad op vogelgebied te verkennen. We maakten een mooie wandeling in het bos net achter de stad en ’s middags bezochten we de omgeving van de vuilstort. Dit klinkt misschien behoorlijk onappetijtelijk, maar in praktijk valt dat erg mee en is een dergelijk bezoek toch vooral spectaculair en een must vanwege de indrukwekkende aantallen roofvogels die zich hier op korte afstand laten zien. We vermaakten ons dan ook prima met onder andere Chimango-, Southern- en White-throated Caracara, Turkey Vulture en de geweldige Black-chested Buzzard-Eagle.
Tijdens het laatste avondmaal toostten we nog eenmaal op een geweldige trip en namen we afscheid van Stephan, een reisgenoot die zich pas in Ushuaia bij ons had gevoegd en zijn reis naar eindstation Buenos Aires nog over land ging voortzetten. De manier waarop afscheid werd genomen zei alles over hoe zijn gezelschap gewaardeerd werd en hoe hecht de groep geworden is in de afgelopen weken.
Ook de laatste ochtend werd er door een gedeelte van de groep nog fanatiek doorgevogeld en zagen we nog enkele nieuwe tripsoorten, waarvan de Long-tailed Meadowlark verreweg de meest gewaardeerde was vanwege zijn oogverblindend mooie, felrode borst. De rest struinde de lange winkelstraat af om de laatste pesos te besteden, waarbij de algemene conclusie was dat er nog een gat in de markt bestaat voor een winkel met smaakvolle souvenirs, herinneringen die je niet louter aanschaft omdat je dat nou eenmaal had beloofd. Er is vooral onvoorstelbaar veel kitscherig en protserig spul te koop en het valt dus niet mee om iets te vinden dat je ook daadwerkelijk durft weg te geven.
Op het moment van schrijven zitten we in het vliegtuig naar Buenos Aires en volgt de vlucht naar Barcelona en vervolgens naar Amsterdam daar meteen op. We hebben zodoende tijd genoeg om de verwerking van de reis in te zetten en ik heb de groep dan ook gevraagd hun mooiste moment met ons te delen. Hieronder een greep uit de bijdragen:
– Tijdens een van de zodiaccruises doemden uit het niets, tussen de ijsschotsen, ineens de vinnen van enkele Dwergvinvissen op. Een machtig moment, de kracht van de natuur.
– Het is misschien een wat bijzondere keuze omdat het een soort betreft waarvoor je niet perse naar Antarctica hoeft, maar de eerste ontmoeting met een groep Bultruggen, die vlak naast de boot rustig aan de oppervlakte bleven en daarbij oergeluiden produceerden die bij mij een combinatie van tranen en kippenvel veroorzaakten.
– Absolute max, eindelijk en langverwacht: bultruggen in beeld ! Met vin en staart inclusief, yippie. En hupla, er had er zelfs eentje zin om te spy-hoppen.
– Tweede absolute max: pinguïns. Balkend als een ezel of schuifelend op hun buik. Top!
– Bijna tot tranen toe ontroerd bij de langszwemmende orkas en hun lichamelijke aanwezigheid. Het DANCO eiland staat op plaats één. Het terugvinden van mijn paspoort tussen de stapels aquarellen in het postkantoor. Dit waren sterke momenten.
– De mooie, stille, strak blauwe en koude pracht van de bijna gebeeldhouwde ijsbergen.
– Zeeluipaard die tussen ijsschots en zodiac even kwam piepen of er iets te eten viel.
-Een succes over de hele lijn: het weer, het landschap, het gezelschap en vooral Martijn, die alles in goede banen leidde, neen voortreffelijke vogelkenner !
– De albatros, met de kolibrie op de tweede plaats.
De albatros: groot en groots in zijn eenzaamheid, mythisch. Als kind was het al mijn wens dit fenomeen te zien. Nergens in een dierentuin. Misschien de enige keer in mijn leven dat ik hem zag en met weemoed in het hart zit ik dadelijk in Amsterdam.
Het was mooi, het was fantastisch mooi. Volgend jaar gaan we weer en ik weet zeker dat u daarbij wilt zijn. Kijk op https://www.ineziatours.nl voor de reis van 2018 en ga met ons het avontuur aan!
Vanuit Buenos Aires,
Martijn Bot
Zelf een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.
Er zijn ook expeditiecruises zónder sneeuw en ijs:
Bekijk de West Africa Pelagic