De Antarctic Odyssey is een bijzondere reis. Bijzonder vanwege de lengte (ruim een maand), vanwege de route (langs stukken van Antarctica waar zelden iemand komt), vanwege de passagiers (een bonte verzameling interessante mensen van over de hele wereld) en vanwege de extra mogelijkheid om aan land te gaan.
Nu zijn de Antarcticareizen zoals wij ze aanbieden normaal gesproken toch al ruim voorzien van de mogelijkheid om aan land te gaan op het Zevende Continent, maar tijdens deze reis is daar een extra dimensie aan toegevoegd. Waar je in normale gevallen van het schip afgaat met kleine rubberbootjes (de welbekende zodiacs) om van daaruit aan land te stappen, kunnen we op deze reis zelfs per helikopter aan land.
Dat zit zo: in de Ross’ Zee ligt veel ijs. Zo veel ijs dat het schip soms niet in de buurt van de kust kan komen en je uren in de zodiac zou moeten zitten om aan land te kunnen gaan. Niet alleen hebben de zodiacs niet zo’n reikwijdte, op een frisse dag zou je al half bevroren zijn voor je überhaupt voet aan land zou kunnen zetten.
Enter de helikopters. Met een helikopter is je reikwijdte ineens een flink stuk groter, want je kunt óver het ijs naar het continent vliegen en daar aan land gaan. Bijkomende bonus zijn de fantastische vergezichten die je vanuit de lucht op Antarctica en de Ross’ Zee hebt.
Heb je voor het aan land gaan met een simpel rubberbootje al de nodige uitleg nodig om de do’s en don’ts onder de knie te krijgen, voor helikopters geldt dat de extended version van die uitleg nodig is. Een paar van de snel ronddraaiende rotorbladen op een bewegend schip vraagt nu eenmaal om wat meer protocol, je wilt tenslotte dat alles goed blijft gaan. De briefing is dan ook verplicht voor iedereen die mee wil met de helikopters. Doe je niet mee aan de briefing, mag je er niet in.
Na een stortvloed aan informatie duizelt het bij menig passagier, vandaar dat besloten is om niet alleen een theoriesessie te houden, maar om ’s middags ook een dry run te doen en iedereen in de helikopter te laten stappen. Net echt, maar dan (nog) zonder draaiende motor. In kleine groepjes worden we afgeroepen en mogen op de aan ons toegewezen plek gaan zitten. Of althans, proberen te gaan zitten, want de gemiddelde snelle sportwagen is ruim bemeten vergeleken bij de binnenkant van de helikopter. Met wat trekken en wurmen lukt het iedereen om aan boord te komen en kort daarna spelen we, net als vroeger, machinistje. Machinistje 2.0 wel te verstaan, want we voorzien het evenement wel van namaak helikoptergeluid natuurlijk…..
Of we ook daadwerkelijk gebruik gaan maken van de helikopter hangt van verschillende zaken af. Als het te hard waait, het zicht niet goed genoeg is, of om wat voor soortgelijke reden ook, kan de piloot of de kapitein besluiten om de helikopters aan dek te houden. In dat geval zullen we het moeten doen met de zodiacs, maar ook dat is tot op heden nog nooit tegengevallen.
Vanaf de Ortelius, bijna bij Antarctica,
Pieter van der Luit
Vorige blogentry – volgende blogentry
Zelf een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.
Er zijn ook expeditiecruises zónder sneeuw en ijs:
Bekijk de West Africa Pelagic