We made it! Antarctica, maar dan in een deel waar bijna niemand ooit komt. Bijna zes dagen onafgebroken varen vanuit Nieuw Zeeland, midden in het gebied waar dik honderd jaar geleden expeditie na expeditie aan land ging in hun jacht om als eerste op het zuidelijkste puntje van de aardbol te staan; de Zuidpool, 90 graden zuiderbreedte!
Vannacht om een uur of vier zijn we aangekomen en nog voor het ontbijt staat het hele dek al vol met reizigers die zich vergapen aan de ongerepte schoonheid van dit ruige gebied. Want vergis je niet, hoe mooi en onbedorven het ook is, de Ross’ Zee is een wolf in schaapskleren. Als je haar te lang bewondert, bevriest ze je tot op het bot. Menig ontdekkingsreiziger heeft zijn eerste verwondering over deze schoonheid niet kunnen navertellen.
Eén van de eerste expedities die hier aan land ging was de expeditie van de halve Noor Borchgrevink in 1899. Deze expeditie had ook de twijfelachtige eer het eerste dodelijke slachtoffer van Antarctica bij zich te hebben. De jonge Noorse zoöloog Nikolai Hanson overleefde het niet en werd bij Cape Adare, recht tegenover waar de Ortelius vandaag ligt, begraven. Aan boord hebben wij twee Noren, waarvan één de achterachterkleinzoon van Nikolai Hanson is. Hij wil het graf van zijn opa bezoeken, als eerste lid van de familie. Vroeg in de ochtend klimmen hij, een filmer, een gids en de piloot de helikopter in en vliegen naar vlakbij het graf waar ze zo’n beetje de hele dag zullen blijven, een bijzonder indrukwekkende onderneming.
De rest van de passagiers maakt zich op voor een eerste bezoek aan Antarctica. Ongeveer de helft van alle opvarenden is er al eens eerder geweest, voor de andere helft is het hun eerste bezoek. Op de beoogde landingsplek bevinden zich, behalve duizenden Adéliepinguïns, tientallen Zuidelijke Reuzenstormvogels, wat Zuidpooljagers en een enkele Krabbeneter (een soort zeehond op steroïden), ook veel ijsbrokken. Zo veel brokken zelfs dat de toegang tot het strand niet zo makkelijk is. Een eerste zodiac met staffleden wordt erop uitgestuurd om te kijken of het überhaupt wel haalbaar is, een landing vandaag.
De eerste flarden gesprekken die ik via de radio’s opvang beloven weinig goeds en dat wordt helaas bevestigd als ze terug aan boord zijn. Het aan land gaan is nog wel te doen, maar er bestaat een reële kans dat de wind nog meer ijs het strand opblaast waardoor onze terugtocht in gevaar komt. Dat zou één of meer overnachtingen op Antarctica betekenen, iets waar, hoe spannend ook, niemand echt op zit te wachten. Want hoewel we onszelf graag als ontdekkingsreizigers zien, zijn we wel ontdekkingsreizigers die in een bepaalde mate van luxe ontdekken en een ongeplande overnachting in een tentje op een ijskoud strand hoort daar niet bij.
Als alternatief maken we een zodiaccruise in het gebied. Hoewel in het begin de teleurstelling nog de overhand heeft, slaat de stemming snel om. Niet gek als je beseft dat we meerdere Zeeluipaarden zien, de mooiste landschappen om ons heen hebben en één van de zodiacs zelfs bezoek krijgt van een Adéliepinguïn die in de boot springt, waarschijnlijk om aan de grijpgrage kaken van zo’n Zeeluipaard te kunnen ontsnappen.
Inmiddels hebben we weer koers gezet richting het zuiden. Nóg verder naar het zuiden, want hoewel we inmiddels dik onder de 70 graden Zuiderbreedte zitten, is onze reishonger naar nog zuidelijker nog niet gestild.
Vanaf de Ortelius, zo dicht bij Antarctica dat we het bijna kunnen aanraken,
Pieter van der Luit
Vorige blogentry – volgende blogentry
Zelf een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.
Er zijn ook expeditiecruises zónder sneeuw en ijs:
Bekijk de West Africa Pelagic