Gisteravond laat hadden we een heuglijk moment aan boord. Dan bedoel ik niet de Atalanta die voorbijvloog (hoewel een vlinder midden op de oceaan toch bijzonder leuk is), maar het passeren van de poolcirkel. Om een uur of 11 stonden de meeste mensen in de lounge/bar te wachten tot we de poolcirkel passeerden. Sommigen wachtten op het passeren om voor de eerste keer in het poolgebied te zijn, anderen wachtten op het Happy Hour dat kwam na het passeren van de cirkel.
Hoe dan ook, het was zeer gezellig en daarmee ook zeer laat voordat we in bed lagen.
Nog voor het ontbijt hadden we alweer twee groepen Orka’s bij het schip. Daarmee zitten we al aan de ongeveer 60 exemplaren, ongelooflijk veel. In sommige jaren zien de mensen helemaal geen Orka’s, soms één groep, maar wij hebben veel geluk met de Orka’s.
Tijdens het schrijven van dit blog zit ik in de lounge, als er opeens rumoer klinkt. Terecht, want niet alleen zien we de eerste Middelste Jager van de trip, het is er ook nog eens eentje met van die volledige, gedraaide staartpennen. Prachtvogels zijn het.
Wat ook prachtvogels zijn, zijn die andere jagers; Kleinste Jagers. Ook die kwam voorbijzetten, zo eentje met prachtige lange staartpennen. Groot rumoer aan dek, veel mensen hadden nog nooit een Kleinste Jager in dit kleed gezien.
Na een rustige middag met veel Drieteenmeeuwen en de altijd aanwezige Noordse Stormvogels die vaak laag op het opvallend kalme zeewater zweven, kwam er aan het einde van de middag weer beweging in de mensen op het dek. Er was een vin gezien. Orka? Nee, te klein. Dwergvinvis? Nee, ook niet. Tot het moment dat het dier vlak voor de boot en profil naar boven kwam: Butskop!
Butskoppen horen bij de spitssnuitdolfijnen en hebben een zuidelijke en een noordelijke variant. Hier hebben we uiteraard met de noordelijke variant te maken, de zuidelijke variant zien we regelmatig op onze reizen naar Antarctica, letterlijk aan de andere kant van de wereld dus.
Noordelijke Butskoppen zijn niet makkelijk te zien – alhoewel ze regelmatig volledig uit het water springen, al deden onze Butskoppen dat niet – en voor veel mensen was dit dan ook de eerste keer dat ze er één zagen.
En bij één bleef het niet. Waarschijnlijk hebben ze gedacht “wat die Orka’s kunnen, kunnen wij ook” want een paar minuten later kwam er een groep van drie boven, een kwartier later gevolgd door de volgende groep. Uiteindelijk hebben we er, tot aan het diner, 19 gezien.
Het schip ligt nu vlak bij het Noorse eiland Jan Mayen waar in het verleden vaak Blauwe Vinvissen gezien zijn. Of wij ook zo veel geluk hebben morgen? Ik weet het niet.
Het blog zal morgen geschreven worden door iemand anders. Schrijver Albert Beintema is ook aan boord en heeft aangeboden morgen over Jan Mayen te schrijven, een kans die ik natuurlijk met beide handen aangegrepen heb.
Vanaf de Plancius, 07º29” Westerlengte, 70º30′ Noorderbreedte
Pieter van der Luit
Zelf mee met de North Atlantic Odyssey in 2015? Kijk hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.
Vorige blogentry – Volgende blogentry