Aan alles komt een einde, dus stond de hele avond in het teken van afscheid nemen: van de bemanning die allemaal één voor één werden voorgesteld en bedankt, van onze fantastische, professionele gidsen annex zodiacbestuurders annex Polar Bear watchers (altijd met geweer ons beschermend), van elkaar, van medepassagiers, van onze rubberen laarzen. Vandaag het laatste diner en zo is alles voor het laatst…
Ook de laatste landingen: ’s ochtends op een landengte waar Walrussen graag uitrusten. Eerst de vogels gezocht: Kanoeten en een Roodkeelduiker als speciale waarnemingen. Toen naar de Walrussen: drie gidsen voorop waar we achter moesten blijven en uiteindelijk tot op 30 meter afstand met z’n allen op een rij een ‘berg vlees’ bekeken die uit 8 mannetjeswalrussen bestond. De grootste met de meeste status in het midden (lekker warm), allemaal tegen elkaar aan gekropen. Op land passen ze hun bloedcirculatie aan, aderen worden opengezet, waardoor ze van kleur veranderen. Dit rusten gebruiken ze om hun huid weer op orde te krijgen en het voedsel te verteren. In zee zijn ze op zoek naar voedsel: schelpdieren die ze met hun sterke lippen uit de schelp halen, 8 per minuut. In het uur dat wij ze bestudeerd hebben ging er af en toe een kop omhoog of een vin, terwijl 40 mensen met de meest mooie camera’s in de aanslag stonden voor actie. Wat een geweldige relaxte dieren…Op een gegeven moment kwamen twee Walrussen vanuit zee een kijkje nemen en na ons bestudeerd te hebben kozen ze uiteindelijk weer voor de zee.
Deze ochtend was er ook een interessante lezing van een van de gidsen, Bill, over schilderkunst en de zee. Een bevlogen verhaal over hoe er in de loop der eeuwen naar de zee werd gekeken, van figuratief (alleen maar als kader) tot een onderdeel van het gebeuren tot een emotie (van kalm tot wild en agressief). Bill leerde ons echt te kijken naar een schilderij, te letten op de details en wat de essentie ervan is. Ook veel schilderijen over de walvisvaart, waardoor we een goed beeld kregen hoe dat er werkelijk aan toe ging, interessant na ons bezoek gisteren aan Smeerenburg. Bill is een apart figuur aan boord: kunstleraar geweest in Schotland, nu 69, woont in de ‘middle of nowhere’ in Schotland en werkt daar een half jaar per jaar in het rescueteam in skigebieden en tussendoor ook in de Alpen. Sterk en zijn specialiteit aan boord is ‘veiligheid’, weet wat het is om expedities in de bergen te doen. Bovendien een geweldige sfeermaker, altijd in voor een geintje. En een goede sneltekenaar, cartoonist. Hij tekent in skipubs het publiek en verkoop hun vervolgens zijn tekeningen. Eén van ons werd door hem verrast met een tekening waarin allerlei cartooneske eigenschappen werden uitvergroot. Zo hebben alle gidsen hun eigen inbreng, de één weet alles van walvissen, de ander van geologie, maar types als Bill hebben hun eigen waardevolle bijdrage. Niet voor niks kreeg juist hij ’s avonds als kado van de Chinezen een soort Chinese panfluit…
Onze laatse landing voor die in de haven van Longyearbyen morgen was op een landengte met een huisje van 2×2 meter, waar iemand woont nog (hij was niet thuis..). Zijn wc is hun houten hokje 30 meter verder. Verder waren er mooie mossen en kleine bloemetjes te zien, de vegetatie van de permafrost. Met veel belangstelling hebben we een Kleine Jager gevolgd, die een nest van een Kleine Rietgans had geruïneerd en daar steeds terugkeerde. Dat leverde mooie plaatjes op voor de liefhebbers.
Daarmee eindigt de reis met Plancius, maar niet met de plannen van de reizigers: de één wil morgen nog een Poolvos zien Longyearbyen, de ander een vogeltje of het museum, veel reizigers zijn helemaal geïnspireerd geraakt voor een volgende reis (Antarctica wordt regelmatig genoemd…) er zijn zelfs die zitten te bedenken hoe ze zelf als gids mee kunnen de volgende keer…
Vanaf de Plancius, 78º,07” Noorderbreedte, 13º,35” Westerlengte,
Marc de Lange
Zelf mee met de Polar Bear Special in 2014? Kijk hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.
Vorige blogentry – Volgende blogentry