Vrijdag 3 juni – Jan Mayen
We hebben, weer, geluk. ’s Ochtends bij het opstaan om een uur of half acht is er een strak blauwe lucht. Met een zacht briesje en vijf graden is het aangenaam fris. Het is de dag van Jan Mayen en die kondigt zich al meteen aan. De ruim twee kilometer hoge vulkaan, die het minuscule stipje op de kaart tussen Groenland en Spitsbergen domineert, laat zich al van ver zien.
Als we op zo’n 180 kilometer afstand zijn piepen witte contouren van de witte berg net boven de horizon uit. Gestaag groeit de berg, Jan Mayen nadert. In de ochtend een uitleg met animatie film over hoe je te gedragen in het Arctisch gebied. Het zal ons op een reis van Vogelbescherming toch niet gebeuren dat we wat verstoren of kapot maken.
Rond de Plancius cirkelen de Noordse Stormvogels. Dichterbij Jan Mayen neemt hun aantal toe. Dan plots een blow, een spuitwolk van een walvis. Van de ruststand schieten honderdzestien passagiers in de actiestand. Fototoestellen ratelen. Het is een Gewone Vinvis die rustig doorzwemt. Dichterbij Jan Mayen neemt het aantal vogelsoorten toe. Zwarte Zeekoeten en de eerste Dikbekzeekoeten, Kleine Alken en een enkele Grote Burgemeester laten zich zien.
Rond een uur of drie gaan we voor anker in de luwte van het eiland. Met de zodiacs worden we naar een klein pikzwart strandje gebracht. Zwart van het ‘Vulkaanzand’. Noorse onderzoekers en militairen die het eiland bewaken wachten ons vriendelijk op. Van de tijd dat het eiland door Nederlanders werd gebruikt voor de walvisvaart zijn nog enkele sporen te zien. Wat zeventiende eeuwse kanonnen en in het het museumpje annex winkeltje een reproductie van een schilderij uit het Rijksmuseum.
We wandelen door betoverend landschap. Vlakken sneeuw tekenen scherp af tegen het zwarte vulkaangesteente met op de achterrond steeds de dominante hoge witte berg. Een veelheid aan groene tinten mos met soms wat heel kleine roze bloemetjes maken het landschap af. Het strand ligt bezaaid met boomstammen afkomstig uit Siberië. Die zijn met zeestromen de hele Noordelijke IJszee rondgegaan voordat ze op Jan Mayen aanspoelden en zien er verweerd uit. Een enkele Sneeuwgors laat zich tussen het mos horen en zien.
Om een uur of acht varen we verder. Het blijft een prachtige dag. Wat wolken met de daar doorheen schijnende arctische zon geven het eiland een extra dimensie. Dan tussen het schip en het eiland weer een blow. Ver weg maar toch goed zichtbaar het donkere lijf van een walvis. Een grote staartvin komt even boven de rustige zee uit en de Bultrug verdwijnt in de diepte. Met een goed glas wijn in de hand turend over zee genieten we na van deze prachtige dag. De klok laat zien dat het al veel later is dan het met het zonnetje in het noorden aanvoelt.
Namens team Vogelbescherming, onderweg van Jan Mayen naar het pakijs,
Kees de Pater
Vorige blogentry – volgende blogentry
–
Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.