Donderdag 5 mei
Bij het eerste licht zijn we op weg naar de volgende groep eilanden, de Desertas. Drie eilanden ten oosten van Madeira, met een grote waarde voor broedende vogels. De volledige wereldpopulatie van Desertas Stormvogel broedt op deze eilanden. Op een zeer klein stukje na van het grootste eiland, Desertas Grande, zijn de eilanden off limits voor elk bezoek. Sterker nog, Bugio, het kleinere eiland, is zo ontoegankelijk dat je er vanaf de zee niet eens aan land kunt gaan, dat moet per helikopter. Waarschijnlijk is die ontoegankelijkheid dan ook de reden dat Desertas Stormvogels überhaupt nog bestaan….
Het weer is niet ruig, maar wel wat onstuimig. Goed om Desertas Stormvogels te zien, dat wel. We zien er in de loop van de dag een handvol. Dat lijkt misschien niet veel, maar de totale populatie is slechts een paar honderd, dus een handvol stelt wel wat voor. Ook (Baroli’s) Kleine Pijlstormvogel, weer veel Kuhls Pijlstormvogels, Bulwers Stormvogels en een aantal Bonte Stormvogeltjes trekken voorbij.
De Desertas hebben echter meer dan alleen vogels. Ook de zeer ernstig bedreigde Gewone Monniksrob heeft hier zijn meest zuidelijke verspreiding. Deze zeehonden op steroïden leven in grotten die overdag deels onder water staan en daarom moeilijk te bereiken zijn door mensen. Om zowel de vogels als de robben te beschermen mag je niet dichterbij dan een zeemijl van de kust komen. Een zeemijl is welgeteld 1852 meter, en om van bijna twee kilometer afstand op een deinend schip een zeehond te vinden is iets te veel van het goede, het lukt ons dan ook niet. Misschien morgen bij het binnenvaren van de haven van Funchal, dat is namelijk ook een plek waar de dieren nog wel eens gezien worden.
In de avond nemen we officieel afscheid van de kapitein, het schip, de bemanning en de gidsen. De reis is ontzettend goed geweest met veel mooie en enkele onverwachte waarnemingen onderweg en er is al voorzichtig sprake om deze reis nog een keer te doen. Het officieuze afscheid bestaat uit een barbecue op het achterdek. De kapitein draait de boeg van het schip tegen de wind in, zodat we op het achterdek uit de wind kunnen eten. De sfeer slaat al snel om van gemoedelijk naar feestelijk en na het dessert gaat de muziek aan, gevolgd door de dansschoenen voor de liefhebbers. Tot diep in de nacht wordt er feest gevierd, midden op zee, met een prachtig uitzicht op een nachtelijk Madeira. Morgen gaan we aan land en is de reis definitief voorbij. Althans de bootreis, want ook op land zijn er nog verschillende excursies, op zoek naar de endemen van Madeira.
Vanaf de Desertas Grande,
Pieter van der Luit
Vorige blogentry – volgende blogentry