Dag 33: ingesneeuwd in Grytviken
Bij het eerste licht wisten we dat een zodiaccruise naar de Zuidkapers er niet inzat. Er hing een lage bewolking over de baai en het verroeste walvisvaardersstation waar we op uitkijken, en er lag zelfs een dun laagje ijs over de baai – op zout water nota bene. Gaandeweg de dag begon het steeds harder te sneeuwen zodat de ons omringende bergen nu, vlak voor donker (ik schrijf dit 17.45 lokale tijd), weer met een laag sneeuw bedekt zijn, net als tijdens onze initiële landing in Grytviken op 8 april. (Als gevolg van de sneeuw lag ook nog eens nagenoeg de hele dag het internet in King Edward Point (KEP) eruit).
Tijdens onze dikke week hier kon je er de klok op gelijk zetten: na iedere winderige, regenachtige of sneeuwdag volgde een stralend heldere waarin er naar hartenlust gewandeld, gevogeld, gezodiact en gefotografeerd kon worden; dus eigenlijk hadden we dit na de stralende dag van gisteren wel een beetje verwacht. Het is wel te hopen dat morgen, onze vertrekdag op de ‘Ushuaia’ het weer weer schitterend is, zodat we onze hobby, zeevogelen, weer op kunnen nemen…
Tijdens ons verblijf hier ontstonden er andere hobby’s. Niet de klaverjascompetitie waaraan in een blogreactie al werd gerefereerd, nee, hier werd ge-Uno’d. Een kaartspel waarvan mij de regels niet duidelijk zijn (ik ben als een van de weinigen niet ten prooi gevallen aan de verslaving), maar waaraan, getuige de luide uitroepen die van tijd tot tijd door de lounge klinken, een flink deel van de opvarenden zijn tijd besteedde. Geintroduceerd door de Zwitser Roman, die enkele dagen geleden nog zo mooi orgelspeelde in het kerkje en die, getuige zijn uitroepen, tot de meer bloedfanatieke medemensen gerekend kan worden. (NB: Hij en zijn vrouw hadden bedacht hoe oud ik wel niet was – zijn vrouw dacht 27…)
Omdat, als het gerucht waar is, de ‘Ushuaia’ morgen in de zeer vroege ochtend en daarmee behoorlijk voor op schema arriveert, zijn vandaag de rekeningen vereffend (lett.) en moest zelfs de bagage worden ingepakt. De reder is, nog afgezien van hun faire aanbod qua terugvluchten en terugbetaling van een deel van de reissom, bijzonder ruimhartig bij het opmaken van de rekening: alle drank komt op hun conto. Dus niet alleen de wijn en softdrinks die sinds de stranding werden aangeboden tijdens diner en barbecue, nee, ook al hetgeen tijdens de eerste elf dagen van de cruise is genoten. De Britse vogelaars konden hun oren niet geloven: zij hebben de man per avond zo’n EUR 15 zitten bieren! Waren de opvarenden tot nog toe al behoorlijk tevreden met de professionele en montere aanpak van de staf tijdens ons gedwongen verblijf; met dit soort gestes maakt de reder zich nog geliefder.
Daar komt bij dat de meeste opvarenden (enkele dwarsliggers daargelaten) hun hart al flink verpand hebben aan de Plancius. De observation lounge, de eetkamer, de dekken en de bedden zijn groter dan gebruikelijk in deze branche, het schip is relatief stil en comfortabel en de staf en crew zijn erg professioneel. Aan de diversiteit in het aanbod van wandelingen en zodiaccruises hier ter plekke kun je aflezen dat er een ervaren staf aan boord is (staflid Alli heeft hier zelfs jaren gewoond!) die er zichtbaar plezier in heeft om ons te gidsen en rond te varen. Chapeau!
Nadat Inezia Tours onze groep gisteravond al van de nodige informatie had voorzien, werden vandaag de door Oceanwide geboekte vluchten aan de passagiers meegedeeld. Na aankomst in Montevideo, Uruguay, vliegen de meeste passagiers en crew- en stafleden naar huis, waarbij de meeste Nederlanders via Buenos Aires en Spanje (Barcelona of Madrid) vliegen. Op de Plancius blijft slechts een zogenaamde ‘skeleton crew’ achter (ik vrees dat de kok de sjaak is) om te wachten op de sleepboot uit Montevideo. Een groepje van vijf Inezias (Paul, Marijke, Margreta, Danny en Wesley) zet de vogelreis een dikke week voort in de omgeving van Sao Paulo en vliegt dan begin mei naar huis via Istanbul. Ook voor hen zijn vanuit Nederland de tickets geboekt.
We hopen nog op een mooie vroege koude ochtendwandeling in een inmiddels dichtgesneeuwd Grytviken. Als het gerucht waar is kunnen we de ‘Ushuaia’ niet zien binnenkomen, maar het per net en scheepskraan en met behulp van de zodiacs overtakelen en –varen van onze koffers en rugzakken zal toch zeker wel bij daglicht gebeuren? We zijn benieuwd naar onze nieuwe hutten, we vrezen het eten 
en de vogelaars kijken reikhalzend uit naar een laatste paar dagen over zee turen, op zoek naar de dolfijnen, walvissen en zeevogels die op het, relatief onbekende, stuk tussen South Georgia en Montevideo zeker zullen voorkomen.
Montevideo, here we come!
Waarnemingen Grytviken: Ezelspinguin, Zuidelijke Reuzenstormvogel, Witkinstormvogel, Wilson’s Stormvogeltje, South Georgia Aalscholver, 6 South Georgia Pijlstaart, Kelpmeeuw, Antarctische Stern, Bruine Jager.Zuidpoolpelsrobben (Antarctic Fur Seals) en Zuidelijke Zeeolifanten (Southern Elephant Seals).
Faunistisch hoogtepuntje van de dag: de vetklep-man Zeeolifant die al dagenlang ligt te snurken in KEP, hobbelde vandaag de baai in en lag op enkele meters afstand zichtbaar te genieten van zijn verblijf in het water: zich krabbend, belletjes blazend, soms een minuut of tien onder water, terwijl de pelsrobbenpups om hem heen buitelden!
Vanaf de Plancius op 54°16” Zuiderbreedte, 36°30” Westerlengte
Remco Hofland
DE LAATSTE UPDATES VANUIT SOUTH GEORGIA