We worden met het eerste licht wakker, net voor 6 uur. Het waait een beetje, maar niet teveel en het regent een beetje. Na een vroeg ontbijt horen we van de expeditieleider wat er vandaag op het programma staat en dat belooft flink wat voor de loop van de dag. We gaan aan land op de Chatham eilanden en worden vanaf de haven per bus naar een vogelreservaat gebracht. We hebben een strak tijdschema, want op het eiland zijn maar twee bussen die in eerste instantie bedoeld zijn als schoolbus. En de schoolkinderen gaan voor de toeristen, dus wij mogen in de daluren met de bus mee.
Van tevoren hebben we de mogelijkheid gekregen om één van de zeldzaamste vogels ter wereld met zeer grote zekerheid te gaan zien. De Taiko (ook wel bekend als Magenta Petrel, waarvan er slechts ongeveer 180 zijn) is een zeevogel die alleen op de Chatham eilanden broedt en maar zeer zelden gezien wordt. En bij zeer zelden moet je dan denken aan één of twee keer per jaar. Tenminste als je niet meerekent dat ze ook broeden in kunstmatige nestkasten, want daar worden ze door onderzoekers natuurlijk veel vaker gezien en dat was ook de mogelijkheid die ons geboden werd: een Magenta Petrel in een nestkast bekijken. Niet helemaal wat je wilt, maar het is een wilde vogel en je mag hem tellen. Nadeeltje hiervan zijn de kosten: je mag alleen komen kijken als je 1000 Nieuw Zeelandse dollar aftikt, toch bijna 650 euro.
Veel geld, maar vier Engelsen vinden dit toch een goede investering en betalen het geld om de vogels te zien. De rest van de groep gaat in het reservaat wat vogelen op zoek naar vijf targetsoorten: Chatham Island Pigeon (gezien), Chatham Island Warbler (gezien), Chatham Island Tui (een ondersoort, gezien), Chatham Island Fantail (een ondersoort, gezien) en Chatham Island Red-crowned Parakeet (een ondersoort, ook gezien).
Na een paar uur komen ook de Engelsen terug, stralend van oor tot oor, ze hebben de beste investering ooit gedaan en zijn dolblij dat ze hun Magenta Petrel kunnen tellen. Ze moeten nog wel op zoek naar de Chatham Island Warbler, en doen dat op de vervelende manier: ze laten een opname van de vogel aan één stuk afspelen om er eentje te lokken. Amateurs. Als ze een beetje hun best hadden gedaan, hadden ze er wel één van de vier die in de buurt van de bus zitten te zingen gevonden, maar ze doen het liever door de vogels te verstoren.
Dat blijkt ook als we even later wachten om naar de boot teruggebracht te worden: er zit een groepje van een stuk of 10 Pitt Island Shags hun vleugels te drogen (aalscholvers hebben geen waterdicht verenkleed en moeten hun veren af en toe drogen om niet te verdrinken door een te nat en te zwaar verenkleed) en die kun je natuurlijk ook van dichtbij fotograferen. Van zo dichtbij zelfs dat je de aalscholvers terug de zee injaagt. Wat een draken die jongens, ongelooflijk.
Terug aan boord is de wind aangetrokken. We hebben nog een kans op het zien van de Magenta Petrel, als het dier terugvliegt naar de kolonie, maar die kans is zeer klein. De aangetrokken wind helpt wel, want veel zeevogels vliegen pas als het een beetje waait. Honderden albatrossen (Bullers, Chatham, Northern en Southern Royal en Salvins) en Noordelijke Reuzenstormvogels, kleinere aantallen Bonte Stormvogeltjes, Grauwe Pijlstormvogels, Grey-faced Petrels, Cook’s Petrels, Broad-billed Prions en White-fronted Terns zorgden voor een prachtige show van langskeilende vogels.
Nadeel was het ontbreken van de Magenta Petrel, want het werd later en later en wat er ook gebeurde, geen Magenta Petrel. Met het verstrijken van de tijd werd de investering van Engelsen van vanochtend ook steeds meer waard. Want stel je voor dat je 1000 Dollar betaalt hebt en dat de rest van de vogelaars die niets betaald hebben de soort vanaf het schip zien, dan voel je je toch niet helemaal lekker.
De gidsen probeerden de stemming erin te houden door te zeggen dat deze soort altijd laat komt, maar toen de zon eenmaal onder was, bleek dat de Engelsen toch echt de beste investering ooit hadden gedaan. Zij hadden wel een Magenta Petrel en de rest niet.
Ze hadden echter niet met Willem gerekend. Vlak voor we van plan waren naar binnen te gaan en ons verlies te nemen vond Willem een Magenta Petrel. Veel gejuich en high fives aan dek, wat een soort en bij navraag pas ongeveer de 15e waarneming in het wild ooit! De vogel gaf een pracht van een show weg die door iedereen hoog gewaardeerd werd.
Iedereen, behalve een klein groepje Engelsen. Die zagen hun beste investering ooit in een handomdraai veranderen in de slechtste investering ooit.
Vanuit de Chatham eilanden,
Pieter van der Luit
Zelf mee naar dit deel van de wereld in 2015? klik hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.