Toen ik vanochtend uit de patrijspoort keek bleek het weer niet heel erg mee te werken. Vannacht had het duidelijk wat gesneeuwd en ´s ochtends was het licht aan het regenen. Er stond wat meer wind en dat is meestal niet zo´n goed nieuws voor geplande landingen. De geplande landing bij een Kleine Alken kolonie kon helaas niet doorgaan wegens de golven die het landen met de zodiac onmogelijk maakten. Dit was een flinke domper voor iedereen, maar vooral voor Bob en Marc die pas in Longyearbyen aan boord zijn gekomen en daardoor de kolonie Kleine Alken op Jan Mayen hadden gemist.
Zo flexibel als het team aan boord van de Plancius is werd er direct een nieuw plan verzonnen door de expeditieleider. Het nieuwe plan behelste een landing op Amsterdamoya (waarbij de o zo’n Wicki-de-Viking-streepje er doorheen heeft, maar dat kent WordPad niet). Eigenlijk was het een hele nare plek om rond te lopen. We werden namelijk losgelaten op de plek waar de Nederlanders ergens in de 17e eeuw flink hebben geholpen met het uitroeien van de Groenlandse Walvis in een vestiging die men Smeerenburg noemde. Duizenden walvissen zijn hier aan hun einde gekomen door onze voorvaderen. Niet iets om trots op te zijn, maar het waren dan ook andere tijden.
Om de droevigheid te vergeten werden we bij aankomst met de zodiac opgewacht door een tweetal Walrussen die erg nieuwsgierig waren naar ons. Dat was wederzijds en we hebben enige tijd van elkaar kunnen genieten. Toen we met de Ineziagroep richting een Grote Jager liepen om deze van wat dichterbij te bekijken, stuitten we op een nest van een Roodkeelduiker. Het was een fantastische ontmoeting, maar we maakten ons ernstige zorgen over het dier omdat er een kudde passagiers achter ons verscheen die ook door het gebied aan het struinen waren. De meesten van hen hebben geen oog voor dit soort dingen en de verstoring die het benaderen van dit beest tot gevolg kan hebben. Via de portofoons die we bij ons hebben, heb ik direct om een aantal crewmembers gevraagd om de wijde omgeving van het nest af te bakenen. Met een telescoop was het dier uiteindelijk voor iedereen mooi te zien zonder het dier te verstoren.
Verdere hoogtepunten tijdens deze wandeling waren de Gewone Zeehond die lag te poseren en een groepje Drieteenstrandlopers in zomerkleed. In Nederland zijn het al prachtige diertjes om te zien, maar in zomerkleed herken je ze niet meer terug en zijn ze minstens net zo mooi. Een beetje leedvermaak was aan ons ook wel besteed, want we hebben genoten van een Drieteenmeeuw die door 2 Kleine Jagers en een Grote Jager werd belaagd en uiteindelijk het onderspit moest delven door zijn maaginhoud op te offeren.
Terug op het schip had onze expeditieleider flink zijn best gedaan om de vogelaars aan boord toch een bezoek aan een Kleine Alken kolonie te bezorgen. Hij is op zoek gegaan naar een kolonie die zo beschut lag dat een landing mogelijk zou zijn. Inmiddels was het weer ook een beetje opgeklaard. Het allermooiste was nog wel dat de Ineziagroep voorrang kreeg om aan land te gaan en dat we als laatste van land mochten. Hierdoor hadden we maximaal de tijd om te genieten van dit fenomeen. Het was een flinke klim de helling op door sneeuw, water, moeras en over losliggende rotsen, maar iedereen slaagde erin om zijn eigen plekje in te nemen middenin een gigantische kolonie van misschien wel meer dan 100.000 Kleine Alken (al heeft niemand ze geteld). Deze ervaring is eigenlijk niet te beschrijven. In het kort kwam het neer op gigantische groepen Kleine Alken die rakelings over je hoofd scheren, je volledig omringen en vlak naast je op een steen gaan zitten, baltsen, paren en bovenal een overweldigend geluid produceren (wat ongeveer klinkt alsof je continu wordt uitgelachen). Het is een ervaring die niemand van ons snel zal vergeten.
Morgen is alweer de laatste dag van deze reis, alhoewel een groot deel van de groep nog ongeveer anderhalve dag in Longyearbyen heeft. Ook voor morgen is er weer een vol programma met leuke uitstapjes gepland. We zijn benieuwd.
Vanaf de Plancius, 79º,14” Noorderbreedte, 09º,44” Westerlengte,
Wesley Overman
Zelf mee met de Polar Bear Special in 2014? Kijk hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.
Vorige blogentry – Volgende blogentry